نمایشگر حجمی سه‌بعدی، آلیاژهای تغییر شکل‌پذیر، حافظه اتمی، باتریهای اکسیژنی، انرژی بی‌سیم و....فناوری هایی هستند که می توانند درآینده تحولات شگرفی ایجاد کنند .در این قسمت به چندنمونه از فناوری های تحول زای آینده اشاره می کنیم .

ذخیره هولوگرافیک داده‌ها

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در ذخیره هولوگرافیک داده‌ها، در مقایسه با ذخیره روی دیسک‌های استاندارد و حافظه‌های فلش امروزی از راهبرد متفاوتی برای پردازش و ضبط داده‌ها استفاده می‌شود و در واقع از یک ماده ضخیم حساس به نور کمک گرفته می‌شود. هنگامی‌که این روش جدید به تکامل برسد، می‌توان با تاباندن لیزر با زاویه‌های متفاوت، چندین عکس را (شاید هزاران عکس) در محلی یکسان از فضای حافظه ضبط کرد.

 

برای ضبط داده‌ها لیزر به دو پرتو مجزا تقسیم می‌شود؛ یکی پرتو مرجع و دیگری پرتو حامل داده. پرتو حامل داده، در حین عبور از یک تعدیل کننده (مدولاتور) فضایی نوری، اطلاعاتی را که در یک الگوی شطرنجی چیده شده‌اند، برخواهد داشت. سپس این پرتو در داخل ماده حساس به نور  با پرتو مرجع تداخل ایجاد کرده و داده‌ها را ذخیره می‌کند. اگر تمایل دارید درباره چگونگی ذخیره هولوگرافیک داده‌ها اطلاعات بیشتری دریافت کنید، می‌توانید به سایت آزمایشگاه‌های بل وابسته بهLucent Technologies به آدرس زیر مراجعه کنید.

 

نمایشگر حجمی سه‌بعدی

 

ایده موجود در پس نمایشگر حجمی سه‌بعدی این است که تصاویر به گونه‌ای نمایش داده شوند که از هر زوایه‌ای که به آن‌ها نگریسته ‌شود، به نظر برسد سه بعد فیزیکی دارند. این راهبرد با راهبرد فعلی متفاوت است. در راهبرد فعلی تصاویر تخت و دوبعدی نشان داده می‌شود، سپس با استفاده از عینک‌های ویژه یا پرده‌های چندگانه از خطای دید ناظر برای سه‌بعدی جلوه دادن تصاویر بهره‌برداری می‌شود.

 تصاویر حجمی سه‌بعدی نه تنها از یک زاویه دید (به عنوان مثال، درست روبه‌روی نمایشگر) واقعی به نظر می‌رسند، بلکه از هر نقطه دیگری واقع در 360 درجه‌ حول نمایشگر نیز تصویر یکسان خواهد بود. به این ترتیب، این فناوری نماهای سه‌بعدی را که به‌طور مستقیم  به چشم شما برسند، تولید نمی‌کند، اما وجود نمایشگرهای حجمی سه‌بعدی در اتاق نشیمن تجربه‌ای واقع‌گرایانه‌تر را به ارمغان خواهد آورد.  شرکت سونی در اکتبر سال 2009 وسیله‌ای هرچند کوچک را، اما با عملکردی مشابه با آنچه که ذکر شد، معرفی کرد. بینندگان شی‌ء را می‌دیدند که در نمایشگر می‌چرخید یا خود بینندگان همزمان با نمایش تصویر دور نمایشگر می‌چرخیدند تا زاویه‌های مختلف آن شیء را به طور کامل ببینند، چنان‌که گویی آن شیء نه در داخل یک نمایشگر، بلکه در یک قفس مجازی قرار داده شده‌است.

 

خودروهای واقعاً خودرو‍

 

 

در توضیح این فناوری واژه «خودرو» را نه در معنای رایج آن، بلکه در معنای واقعی خود به کار برده‌ایم؛ یعنی وسیله‌ای که خودش حرکت می‌کند. وسایل نقلیه خودرو یک گام انقلابی در عرصه استفاده از هوش مصنوعی برنامه‌ریزی شده در بخش مکانیک شناختی (cognitive) به شمار خواهند آمد.

 البته، این وسایل نقلیه همچنان به تعامل فیزیکی با راننده نیاز خواهند داشت، اما با این تفاوت که نقش راننده فقط این است که وارد خودرو شده و از طریق دستورهای صوتی مقصد را برای آن تعیین کند. سپس خودرو با استفاده از سیستم راهبری خودکار سرنشین را به مقصد خواهد برد و این یعنی هوش مصنوعی مورد استفاده در این خودروها ‌باید مهارت‌های شناختی پیچیده‌ای داشته باشد تا بتواند برای انجام کارهایی همچون جلوگیری از برخورد به حیوانات ولگرد در وسط جاده یا جلوگیری از خروج راننده از خودروی در حال حرکت به سرعت تصمیم‌گیری کند. طبق اعلام شرکت جنرال موتورز پیش‌بینی می‌شود، نخستین اتومبیل بدون راننده تا سال 2018 در جاده‌ها ظاهر شود. این شرکت همچنین از چندین سال قبل از طرح‌هایش در این زمینه پرده‌برداری کرده و گفته بود که آزمایش این خودروها تا سال 2015 آغاز خواهد شد. ریک واگونر مدیرعامل پیشین جنرال موتور معتقد است، که بزرگ‌ترین مانع در راه تحقق این طرح فناوری آن نیست، بلکه مسئولیت‌های حقوقی و قوانین دولتی است. لری برنس، نایب رئیس بخش تحقیق و توسعه شرکت نیز در سال 2008 اظهار داشته بود، طرح آن‌ها علمی‌‌ تخیلی نیست. از زمان انتشار آن گزارش شرکت‌های تولیدکننده دیگری از جمله نیسان، هوندا و آئودی نیز توسعه خودروهای «خودرو» را آغاز کرده‌اند.

 

بازی‌های مجازی

 

 

این واقعیت بدیهی به شرح و بسط نیازی ندارد، زیرا نمونه‌هایی از بازی‌های مجازی را (که خود شخص نیز در آن نقش دارد) در فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی دیده‌ایم.

 با این‌که فناوری سه‌بعدی به آرامی در حال گسترش به سمت کامپیوترهای شخصی و کنسول‌های بازی است، پدیده بازی مجازی در سطحی وسیع‌تر در حال شکل‌گیری است ،به طور مثال با استفاده از این بازی هامی توان با زدن عینک‌های ویژه  هنگام بازی در محیط‌های مجازی حرکت کرد، در محیط ها ی مجازی راه رفت و حتی دوید. شاید در آینده شاهد تجربه‌هایی مشابه واقعیت شبیه‌سازی شده یا Holodeck باشیم که ما را قادر کند در محیط‌های مصنوعی و بدون نیاز به عینک‌های ویژه یا دیگر تجهیزات جانبی شخصاً به بازی‌های کامپیوتری بپردازیم. در این اثنا، قدم‌های هرچند کوچکی که برداشته شده به یقین به نتیجه خواهند رسید.

 

حافظه اتمی

 

 

 

فرض کنید اگر می‌توانستید یک بیت داده (صفر باینری یا یک باینری) را در یک اتم ذخیره کنید، چه می‌شد. حالا یک دانه شن را فرض کنید که از تریلیون‌ها بیت باینری حاوی اطلاعات تشکیل شده باشد که هر یک از این بیت‌های داده روی یک اتم ذخیره شده‌اند (بسیار متفاوت‌تر از راهبرد فعلی که طی آن میلیون‌ها اتم صرف ذخیره تنها یک بیت داده می‌شود).

 ایده حافظه اتمی از اواخر دهه 1950 مطرح بوده و این در حالی است که دانشمندان طی ده سال گذشته موفق شده‌اند، به ذخیره‌سازی در مقیاس اتم نزدیک‌تر شوند و در سال 2001 توانستند یک بیت داده را روی یک اتم ذخیره کنند، اما اتمی که بیت روی آن ذخیره می‌شود باید به وسیله یک سلول اتمی 4×5، از اتم های مجاور خود مجزا شود. در نتیجه، باید بیست اتم از یک بیت داده محافظت کنند. دانشمندان در تلاشند که این تناسب را به مقدار 1به 1 نزدیک کنند.

اخذ: تبیان